O świadczeniu wspierającym pisałam już dla Ciebie tutaj na blogu w artykule: Świadczenie wspierające dla osób niepełnosprawnych a pobyt w całodobowych domach opieki.
Dziś napiszę o tym, czy przepisy ustawy o świadczeniu wspierającym można uznać za niezgodne z Konstytucją RP.
W mojej opinii ustawa o świadczeniu wspierającym, a zwłaszcza art. 5 tego aktu prawnego wymaga pilnej rewizji i działań legislacyjnych z uwagi na dyskryminację osób przebywających w placówkach opieki całodobowej.
Dla osób spełniających warunki przyznania SWN, ale przebywających w całodobowych domach opieki senioralnej, istotny jest art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o świadczeniu wspierającym.
Przepis ten wymienia przesłanki negatywne przysługiwania pomocy i stanowi między innymi, że świadczenie nie przysługuje osobie, która została umieszczona w domu pomocy społecznej, w rodzinnym domu pomocy, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, o której mowa w przepisach o pomocy społecznej, […].
Co oznacza kumulacja świadczeń z pomocy społecznej?
Wspomniany przepis uzasadniany jest przez autorów ustawy między innymi zakazem kumulacji świadczeń z pomocy społecznej np. świadczeniem w postaci choćby częściowego finansowania ze środków publicznych pobytu osoby zainteresowanej w domu pomocy społecznej (DPS), w których to placówkach z założenia zaspokajane są szczególne potrzeby pensjonariuszy.
Obecnie obowiązujące regulacje wykluczają prawo opiekuna osoby niepełnosprawnej do pobierania świadczenia opiekuńczego (tj. świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego, zasiłku dla opiekuna) w tym samym czasie, gdy osoba z niepełnosprawnościami będzie pobierała własne świadczenie wspierające – celem tych regulacji jest wyeliminowanie kumulacji świadczeń z budżetu państwa przyznawanych z tego samego tytułu, którym jest wsparcie niesamodzielnej osoby z niepełnosprawnością.